เจ็บจนกลั้นไห่ได้ยินแม่ใหญ่ข้างบ้านเอิ้นถาม
ผู้สาวมึงบ่มาติหำ จักสิตอบคำถามเผิ่นว่าจั่งใด๋
ได้แต่ก้มหน้า บอกเผิ่นว่าเขาลางานบ่ได้
สิเว้าความจริงจั่งใด๋ว่าเจ้าหนีไปนำผู้ใหม่แล้ว
สัญญาฮักฮ่างถิ่มอ้ายกลางทางให้อย่างเดียวดาย
ฟังคำเว้าว่าเจ้า เปิดหน่ายคนจั่งอ้ายมันบ่มีแวว
บ่พอสิได้สิดี สู้มาหลายปีกะยังอยู่ห้องแถว
เจ้าบ่อยากสู้นำอ้ายแล้ว กะเลยเปลี่ยนแนวไปนำผู้ใหม่
ถิ่มสัญญาฮัก สัญญาใจเอาไว้กลางทาง
อ้ายเบิดแฮงอย่าง มันก้าวไปต่อบ่บ่ไหว
ไปสองกลับหนึ่งมันแม่นอิหลีคือเพิ่นเว้าไว้
ผู้หนึ่งหลอยไปมีใหม่ ผู้หนึ่งฮ้องไห้หอบใจเมือบ้าน
เจ็บปานถืกค้อน
ฟาดลงกะหง่อนตอนเผิ่นเอิ้นใส่
ถามเรื่องอื่นได้บ้อแม่ใหญ่
ฮู้บ่หัวใจผมมันสะบั้น
สิฟ้าวทำใจ ลืมให้ได้สิกลับไปเฮ็ดงาน
คิดซะว่าส่อยลูกส่อยหลาน
ให้ลืมเขาคนนั้นซะเด้อแม่ใหญ่
ถิ่มสัญญาฮัก สัญญาใจเอาไว้กลางทาง
อ้ายเบิดแฮงอย่าง มันก้าวไปต่อบ่บ่ไหว
ไปสองกลับหนึ่งมันแม่นอิหลีคือเพิ่นเว้าไว้
ผู้หนึ่งหลอยไปมีใหม่ ผู้หนึ่งฮ้องไห้หอบใจเมือบ้าน
เจ็บปานถืกค้อน
ฟาดลงกะหง่อนตอนเผิ่นเอิ้นใส่
ถามเรื่องอื่นได้บ้อแม่ใหญ่
ฮู้บ่หัวใจผมมันสะบั้น
สิฟ้าวทำใจ ลืมให้ได้สิกลับไปเฮ็ดงาน
คิดซะว่าส่อยลูกส่อยหลาน
ให้ลืมเขาคนนั้นซะเด้อแม่ใหญ่
สิฟ้าวทำใจ ลืมให้ได้สิกลับไปเฮ็ดงาน
คิดซะว่าส่อยลูกส่อยหลาน
ให้ลืมเขาคนนั้นซะเด้อแม่ใหญ่